Ricardo van Eyk (Utrecht, 1993) ziet zichzelf als schilder. Hij vertrekt vanuit een verwondering over de stedelijke omgeving en de wijze waarop de stad als een houvast functioneert, die de sporen van menselijke aanwezigheid, het verstrijken van de tijd en tekenen van verval draagt. Van Eyk werkt op basis van houten constructies: planken die tegen elkaar worden geplaatst, waarbij de zaagsnede een visueel element wordt, terwijl verf wordt aangebracht, weer wordt weggeschuurd en opnieuw wordt aangebracht. Beelden uit zijn omgeving die hij betekenisvol vindt, worden geïsoleerd en binnen zijn eigen werk gebruikt om de logica van die beelden te ontdekken. Gevonden voorwerpen en het gebruik van alledaagse huishoudelijke materialen onderstrepen zijn speelse werkwijze. Ricardo is woonachtig en werkzaam in Utrecht.
Foto: Kaka Lee